202. covid-19 neoliberalism biopolitics

…Oxfam’s response to COVID-19,

…(Ιταλία) Italians struggling to feed their families, …Δεν Είναι Αθώοι,

…Secretary-General’s remarks to Security Council on COVID-19 Pandemic,

…mass grave New York City‘s Hart Island, …οι εξελίξεις παγκοσμίως,

…(Μόρια) Hunger strike forced to stop after police intervention,

…Delhi slum residents struggle to get water, …B.Sanders,

 

…(Φυλακές) Νέα κρατούμενη πέθανε αβοήθητη – (Πρωτοβουλία), …ECHR (καταδίκη),

…η επιβολή πολεμοχαρούς κλίματος και στρατιωτικής ατζέντας μπορεί να είναι για κάποιους η ευκαιρία για την πολιτική εκμετάλλευση του φόβου […], …πρόσφυγες,

…παραμονή σπίτι δε σημαίνει ανοχή στη βία, …Λάρισα -σε καραντίνα,

…Το ξέσπασμα της πανδημίας και οι επιδράσεις σε όλα τα επίπεδα πολιτικής οικονομικής κοινωνικής πολιτισμικής ζωής,

…(Al Jazeera) Paul Mason: Θα σηματοδοτήσει το τέλος του καπιταλισμού ο κορονοϊός;

 

[11/04/2020], …(1941-2020) Π.Κοροβέσης,

…Eurogroup «κατώτεροι των περιστάσεων» είναι αυτοεξαπάτηση,

…(RosaLuxS) Corona Chronicles, …επόμενη ημέρα, …διεθνές εμπόριο (έρευνα), ( … ),

…5G conspiracy theories prosper during coronavirus pandemic, …YouTube banned conspiracy theory videos linking coronavirus to 5G networks, …Why pandemics are perfect environment for conspiracy theories,

…tale of two New Yorks: pandemic lays bare city’s inequities,

 

…κρατούμενοι στο προαναχωρησιακό κέντρο Μόριας βρίσκονται σε απεργία πείνας,

…«Φακελώνουν» με ΑΜΚΑ τα κρούσματα κορονοϊού, …ειδική Έκδοση Covid-19,

…μεταπολεμικό Κράτος Πρόνοιας, …δεν επέτρεπαν να ταφεί, …ηθικά διλήμματα, …Julian Assange,

…(Κ.Δ.) Βιοπολιτική Πανδημία και τα Δικαιώματα των Κυβερνούμενων,

…(Jodi Dean) συνέντευξη, …Η Επιτήρηση,

 

[12/04/2020], …Pieces by Geographers Sociologists and Philosophers (24/03 – 10/04/2020)

…Michele Lancione and Abdoumaliq Simone, Bio-austerity and Solidarity in the Covid-19 Space of Emergency – Episode One and Episode Two (Society and Space)

David Harvey, Anti-Capitalist Politics in the Time of COVID-19 (Reading Marx’s Capital)

Alain Badiou, On the Epidemic Situation (Verso blog)

Panagiotis Sotiris, Against Agamben: Is a Democratic Biopolitics Possible? (Viewpoint)

William Davies, The last global crisis didn’t change the world. But this one could (The Guardian)

Angela Last, Covid-19, ‘European Science’ and the Plague (Discover Society)

Catherine Malabou, To Quarantine from Quarantine: Rousseau, Robinson Crusoe, and “I” (Critical Inquiry) – see also the long comment from Bikash Sarma and Shruti Sharma

Mike Davis, The monster is finally at the door (LINKS)

Rob Wallace, Notes on a novel Coronavirus (MR Online)

Gordon Hull, Why We Are Not Bare Life: What’s wrong with Agamben’s Thoughts on Coronavirus (New APPS)

Judith Butler, Capitalism has its limits (Verso blog)

Franco ‘Bifo’ Berardi: Bifo – Diary of the psycho-deflation (Verso blog)

Giorgio Agamben, “The state of exception provoked by an unmotivated emergency” (translated at Positions) / response by Jean-Luc Nancy / clarifications from Agamben at AUFS

M. Foucault, G. Agamben, J.L. Nancy, R. Esposito, S. Benvenuto, D. Dwivedi, S. Mohan, R. Ronchi, M. de Carolis, Coronavirus and philosophers (European Journal of Psychoanalysis)

John Paul Ricco, For a Governmentality of Ethical Distance (collected with other pieces by Unbecoming Community)

Antonis Vradis, This morning, I woke up in a curfew

Slavoj Žižek, (book) COVID-19 Shakes the World

Sophie Harman, Covid-19 Global Health Reading List

Roger Keil, Creighton Connolly and  S. Harris Ali, Outbreaks like coronavirus start in and spread from the edges of cities (The Conversation) / The Urbanization of COVID-19 (Urban Political Podcast) / at Urban Studies (by same authors) Extended urbanisation and the spatialities of infectious disease: Demographic change, infrastructure and governance

Jana Bacevic, No such thing as society? Liberal paternalism, politics of expertise and the corona crisis (Discover Society)

Simon Dalby, Pandemics, Borders and Crisis in a Globalized World (Balsillie School)

Coronavirus readings by The Syllabus (email signup)

Clive Barnett, What’s Responsibility Got To Do With Anything Anyway? (Pop Theory)

George Francis Bickers and Simone Tulumello on security, borders and coronavirus (podcast on Soundcloud)

Chiara Iacovone, Alberto Valz Gris, Il virus è un prodotto del Capitalocene (Jacobin Italia)

Graham Mooney, Epidemics, Elites, and Public Health (podcast Against the Grain/KPFA)

Abigail Neely & Patricia Lopez, Care in the Time of Covid-19 (Antipode)

Jung Won Sonn, Coronavirus: South Korea’s success in controlling disease is due to its acceptance of surveillance (The Conversation)

Marshall Shepherd, Why Geography Is A Key Part Of Fighting The COVID-19 Coronavirus Outbreak (Forbes)

Mihnea. 2020. Viral Political Ecology [The Civil Animal, first of 3]

Philipp Sarasin, Mit Foucault die Pandemie verstehen? (Geschichte der Gegenwart)

Thomas Nail, Why a Roman philosopher’s views on the fear of death matter as coronavirus spreads (The Conversation)

Mónica Belevan, Preface/Postscript to the Peruvian exhibition catalogue for the Venice Biennale (Lapsus Lima)

Phil Steinberg, Herding Viruses (personal blog)

Tim Cresswell, Turbulence and Covid-19 and COVID-19, Racism, and the Power of Names (Varve)

Jack Shenker, Cities after coronavirus: how Covid-19 could radically alter urban life (The Guardian)

Clare Holdsworth, Coronavirus: how to deal with a looming lack of life plans (The Conversation)

Luca Paltrinieri, Prove generali di apocalisse differenziata (Antinomie)/Répétition générale d’une apocalypse différenciée (Platforme d’enquétes militantes)

Pier Aldo Rovatti, various Italian essays (etica minima)

Elettra Stimilli, Essere in comune a distanza (Antinomie)

Adam Tooze, Coronavirus has shattered the myth that the economy must come first (The Guardian)

Valeria Pulignano and Claudia Marà, The coronavirus, social bonds and the ‘crisis society’ (Social Europe)

Tim Christiaens, Must Society be Defended from Agamben? (Critical Legal Thinking)

Bruno Latour, Is this a dress rehearsal? (Critical Inquiry)/ La crise sanitaire incite à se préparer à la mutation climatique (Le Monde)

Rob Horning, Deserted cities of the heart (Verso blog)

Doug Herman, Shutting Down Hawai‘i: A Historical Perspective on Epidemics in the Islands (Smithsonian Mag)

Miriam Meissner and Federico Savini, Corona and the Climate: 5 Lessons We Can Learn (Save the Planet for Amateurs)

Eliott Grover, What Can Daniel Defoe’s “Plague Year” Teach Us About Coronavirus? (Inside Hook)

Felipe Demetri, Biopolitics and Coronavirus, or don’t forget Foucault (Naked Punch)

Kaveh L. Afrasiabi, Foucault And The Politics Of Coronavirus Pandemic (Eurasia Review)

Lee Jones, Coronavirus Is the End of the End of History (Tribune)

Times of COVID-19 (multiple articles, Centre for Science, Technology and Society Studies)

Chuang Collective, Social Contagion

Massimo De Angelis, The Political Use of Parasites (Undisciplined Environments)

COVID-19 Essays (Multiple articles, Topia: Canadian Journal of Cultural Studies)

Corona virus and mobility forum (COMPAS)

David Runciman, Coronavirus has not suspended politics – it has revealed the nature of power (The Guardian)

Peter Jones and Rick Stafford, What the Covid-19 pandemic should teach us about governance (UCL)

Jennifer Johnson, We are not the virus (Verso blog)

Adam Quarshie, Solidarity in Times of Crisis (Verso blog)

Angela McRobbie, Our low-paid workers are our lifeline (Verso blog)

The Care Collective, COVID-19 pandemic: A Crisis of Care (Verso blog)

Christine Berry, The COVID-19 pandemic will change everything – for better or worse (Verso blog)

Covid-19: Novel Coronavirus Outbreak (open access content from Wiley-Blackwell)

Giorgio Agamben, Reflections on the Plague (Medium); Riflessioni sulla peste (Quodlibet)

Karrie Jacobs interviews Geoff Manaugh and Nicola Twilley, The Architecture of Quarantine Is No Longer a Thing of the Past (Architect)

Rob Wallace, Alex Liebman, Luis Fernando Chaves and Rodrick Wallace, COVID-19 and Circuits of Capital (Monthly Review)

Jean-Luc Nancy, Communovirus (Verso blog)

Allegra Lab – “Corona Diaries” (daily reports, correspondents in several countries)

Speciale Coronavirus – lots of pieces in Italian (Scuola di filosofia di Trieste)

Talking Politics podcast with David Runciman (London Review of Books)

Radhika Desai, The Unexpected Reckoning: Coronavirus and Capitalism (Canadian Dimension)

Juan Branco, Coronavirus. Révolution et Antisouveraineté

Aisha S. Ahmad, Why You Should Ignore All That Coronavirus-Inspired Productivity Pressure (The Chronicle of Higher Education)

Alain Brossat, L’irrespirable. Ce qui nous arrive and En guerre ? Ce qui nous arrive 2. (Ici et ailleurs)

Alex Jeffrey, Covid-19: Migration, Social Distancing and Incarceration (Placing Law)

David Byrne, The World Is Changing — So Can We (Reasons to be Cheerful)

Angela Maiello, Post-Media Vitality (Fata Morgana)

William Davies, Society as a Broadband Network (London Review of Books)

Matthew Gandy, Coronavirus (Cosmopolis)

Joseph Owen, States of Emergency, Metaphors of Virus, and COVID-19 (Verso blog)

Mike Davis, on Corona virus (The Dig podcast)

Daniele Lorenzini, Biopolitics in the Time of Coronavirus (Critical Inquiry-In the Moment)

Listening to the city in a global pandemic (City Road Podcast)

Nadia Colburn, Coronavirus and climate activism: five common lessons (Open Democracy)

Mir Sajad, Coronavirus, Critical Geographies and Geospatial Revolution: Redefining Epidemiology (Modern Diplomacy)

Frederic le Marcis, Coronavirus Seen From the Land of Ebola: Lessons Learned, Reflexivity and the People in Guinea (African Arguments)

Gordon Hull, COVID and Geolocation: Google edition (New APPS)

Matthew Hannah with Jan Simon Hutta and Christoph Schemann, Thinking Corona measures with Foucault (University of Bayreuth)

Manuel Aalbers, The Coronavirus Housing Crisis (Tribune)

Andreas Bieler, Higher Education and its Inability to Respond to the Crisis (Progress in Political Economy)

Bruce Rosenstock, Pandemocracy and the State of Exception (An und für sich)

Levi R. Bryant, A World is Ending (Identities)

Michael Safi, 100 Days that Changed the World (The Guardian)

[ Progressive Geographies – M.F. Pandemic …chronologically ordered five-language list: The Thomas Project ],

…Statistics: (1) Worldometers and (2) Johns Hopkins Coronavirus Resource Center,

…Governments – Agencies: Coronavirus Socio-economic Policies in the world (Jumper Tracker)

 

[13/04/2020], …Beware far-right arguments disguised as environmentalism,

…Coronavirus: Extinction Rebellion distances itself from ‘fake posters’,

…test αντισωμάτων,  …Ισπανία, …στοχοποιώντας ως φορείς του ιού πρόσφυγες,

…(Spiegel) How Trump Is Fueling a Corona Disaster,

…All you hear is oxygen (New York), …Brazil, …South Korea (positive again),

…How evangelicals in Brazil are spinning COVID-19,

 

[14/04/2020], …το ‘μετά‘, …εισήγηση Σ.Ε.Β. θεσπίζει τρόπους «δανεισμού εργαζομένων»,

…κι άλλο διάγγελμα (13-04), …Ρομά, …δεν κινδυνεύουν όλοι εξίσου, …Ισπανία (Vox),

…Poland, …Guardian (Observer), …(BBC) India, …How and when can lockdowns be lifted?

…Σε ποιες χώρες είναι πιο ασφαλείς οι πολίτες; έρευνα του Deep Knowledge Group,

…(Μεξικό) attacks against medical personnel, …(Λέσβος) Μόρια,

…Η βιοπολιτική της επιδημίας (2): Δικαιώματα, …πρόσφυγες (HRW),

 

[16/04/2020], …Trump’s decision to halt funding World Health Organization,

…Ελληνική Ένωση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, …δημοσκόπηση Marc,

… Left Reflects on Global Pandemic, …(WWF) the_loss_of_nature_and_rise_of_pandemics,

 

[18/04/2020], …τι κοινό έχουν, …Economist, …German Lockdown, …(φασίστες) εκκλησίες,

…πίσω από την καλλωπιστική οθόνη παρατεταμένος εγκλεισμός έξαρση βίας ένταση ανισοτήτων,

…επιπτώσεις της πανδημικής κρίσης, …(Lula) Bolsonaro leading Brazil ‘to slaughterhouse‘,

…(US) Ακροδεξιοί ηγούνται αντιδράσεων κατά των μέτρων: «These are people expressing their views.. They seem to be very responsible […]», …supported by street-fighting far-right groups,

…DW, …Pew Research Center, …SPLC updates,

 

[19/04/2020], …COVID-19 in Latin America (The Lancet), …Fair Health (Covid-19 pandemic),

…Coronavirus Class Divide, …expansion of mass surveillance should worry us all,

…D.Harvey’s Anti-Capitalist Chronicles, …spectre of authoritarian capitalism,

…Institute for Human Sciences, …Society for Cultural Anthropology, …happier-lives-institute,

…(Eurozine) democracy, …Project Syndicate, …Life in Lockdown: Franco “Bifo” Berardi,

 

[21/04/2020], …(30 Regimes) censorship surveillance expanded police powers,

…N.Chomsky, …India (virus), …conference ‘From Crisis to Justice: Building a Global Green Deal For Everyone’,

…(CNN) Stay-at-home order protesters – Dr. A.Fauci – social-distancing deniers,

…(ABC) Protests against ‘stay-at-home‘ orders, …(NBC) ‘anti-quarantine‘, …(Reuters) lockdown protests,

…“sacrifice” as “what other people do to make me happy”, …(NYT) D.T. Will Suspend Immigration,

…No evidence coronavirus created in a lab, …(WHO) detect test isolate care for every case,

…(Guardian) Fauci warns if stay-home orders lifted too quickly – US anti-lockdown rallies,

…(BBC) Why some racial groups are more vulnerable, …Trump and protesters pressure US governors,

 

[22/04/2020], …χιλιάδες νέα θύματα, …ναζιστές,

…δομή προσφύγων (Δήμος Ερμιονίδας), …’μόνες τους’,

…130 groups from different religions sign declaration on COVID-19 pandemic (Latin America, Caribbean),

…(FΤ) H παγκόσμια οικονομία σε κατάρρευση, …United Nations warns of ‘biblical’ famine,

…(Oxfam) West Africa, …at risk of widespread famines, …Africa portal,

…NLR 122, …Η ερμηνευτική αξία της θεωρίας της κοινωνικής αναπαραγωγής,

…συνέντευξη, …«τούρμπο-ψηφιοποίηση»,

 

…(Ινστιτούτο Ν.Π.) αρθρογραφία covid-19,

…Καταγγελίες για κακοποίηση (Πέτρου Ράλλη),

…»Εκκενώστε τα καμπ. Οι πρόσφυγες σε σπίτια και ξενοδοχεία«, …φυλακές,

…φύλαξη ασυνόδευτων ανηλίκων στα κρατητήρια αστυνομικών τμημάτων,

 

[25/04/2020], …«ανοσία της αγέλης» από το παράθυρο, …καθηγητές Ιατρικής Σχολής ΕΚΠΑ,

…Αντιπροσφυγική συγκέντρωση, …Stop.Production.Non.Essential,

…covid capitalism, …hunt for vaccine, …NHS,

…Στα όρια επιβίωσης χιλιάδες εγκλωβισμένοι (Μόρια),

 

[26/04/2020], …Άνθρωποι-ζώα κράτη και μηχανές,

…Brazil, …virus-latest, …transform-EU,

…key narrative by Far Right is that spread of coronavirus is consequence of illegal immigration -claim that nations with tightly-controlled borders are better prepared to deal with pandemic -premise that modern liberal states are on the verge of collapse,

…διάγραμμα κρουσμάτων, …συνομωσίες, …D.Trump,

 

[27/04/2020], …αλληλεγγύη στους πρόσφυγες/σες (Μαλακάσα),

…φωτιές στον καταυλισμό αιτούντων άσυλο (Βαθύ Σάμου), …απεργία πείνας,

…εκβιασμοί για να ανοίξουν οι Εκκλησίες, …»δύο Αμερικές«, …pitfalls (the Lancet),

…(άρθρο Α.Μ.) πόλεμος και πόλεμοι, …(pdf) [Νήσος] 100 κείμενα για την κατάσταση,

 

[28/04/2020], …«Δεν είμαστε ευχαριστημένοι με την Κίνα», …επιδείνωση στη Γερμανία,

…αποκατάσταση λειτουργίας του Κοινοβουλίου η χώρα κυβερνιέται με Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου,

…Αχρείαστο ρίσκο η επανέναρξη σχολείων, …»ανοσία αγέλης«, …ΑΠΘ (Lockdown),

…’επόμενη ημέρα‘, …WHO-director, …Robert Koch Institute, …refugees,

…(Κ.Δ.) Η βιοπολιτική της επιδημίας (3),

…Αντιδράσεις για τη μετάθεση της Πρωτομαγιάς, …εκκλησίες,

…οι αποφάσεις, …σταδιακή άρση, …πάνω από 3.000.000, …(έρευνα) διανέοσις,

 

[30/04/2020], …W.R.I., WB list, …virus numbers, …World, …virus latest, …N.Roubini,

…Εντονες αντιδράσεις για το σχέδιο ερωτήματα για την υγεία παιδιών και καθηγητών,

…investigate-europe, …ΕΟΔΥ, …(tatoo), …ερωτήματα, …σχολεία, …4isCalling, …Β.Δ. απεργία,

…(Ελλάδα) προτελευταία θέση στις χώρες που κάνουν τεστ, …Τουρισμός, …παλινωδίες,

 

[01/05/2020], …οι χειρότερες επιδόσεις σε διαγνωστικά τεστ στην Ευρώπη,

…Intelligence report concludes Covid-19 was not ‘manmade or genetically modified‘,

 

…N.I.A.I.D., …O.V.G., …L.S.H.T.M.,

…R.K.I., …E.C.D.P.C., …W.H.O.,

 

…τα μέτρα (ΠΝΠ), …cubicles made of plexiglas, …schools,

…With Guns (Michigan State Capitol) Protest Lockdown, …(Florida) ‘faith can stop coronavirus’,

…virus latest, …Βρετανία,

 

[03/05/2020], …N.Chomsky, …οικοσυστήματα, …Κίνα προς D.Trump,

…ρατσισμός, …εκκλησίες, …έξοδος της Ευρώπης,

…ο Β.Σόιμπλε προτείνει «δημόσια συζήτηση» για το αν έχει απόλυτη προτεραιότητα η προστασία της ανθρώπινης ζωής και της υγείας,

…medical history, …first infection (United States) Seattle 100 days ago, …Epidemiologists believe a second wave will come,

…Anti-Asian Racism in 1817 Cholera Pandemic, …COVID-19 is hitting black and poor communities the hardest,

 

( … ) ( ‘wellness‘ ‘expert guidance’, ..what-is-wellbeing, ..global-wellness-summit) (..life ‘coaching‘, ..diploma, ..hellenic institute, ..’smart data‘, ..association-for-coaching, ..mentoring & coaching, ..coach federation, ..business ),

 

…τα επίσημα στοιχεία Covid-19 («Μητρώο Ασθενών»), …έξοδος, …Ελ Σαλβαδόρ, …Michigan (swastikas),

…Forced by floods storms and wars, …destroying the environment leads to disease,

…δεν έχουν βγάλει τα συμπεράσματά τους (Διακήρυξη), …Η πανδημία ενισχύει τάσεις μετασχηματισμού,

…(Α.Λ.) νέα σκέψη στις νέες συνθήκες,

 

…O.L.A.F., …monde-diplomatique, …οι νέες διαιρέσεις (FT),

…περιβάλλον, …Coronavirus (France) Cameras to monitor, …queer solidarity,

…(NYT) ‘Murder hornets‘ (LiveScience, National Geographic),

 

…(NYT) Οι ΗΠΑ θρηνούν τους περισσότερους νεκρούς,

…(Al Jazeera) news, …interview (BBC),

 

Αυτόνομη Πρωτοβουλία

125. πρόσφυγες

[…] Οι μαρτυρίες των προσφύγων, που είναι Αφγανοί και Σύριοι, είναι συγκλονιστικές. Είπαν στους δημοσιογράφους και στους αλληλέγγυους που βρίσκονταν εκεί ότι το σκάφος του λιμενικού τους εντόπισε 100 μέτρα από τις ακτές του Φαρμακονησίου. Οι λιμενικοί τους έδεσαν με σχοινί και άρχισαν να τους ρυμουλκούν προς τα τουρκικά χωρικά ύδατα. Καταγγέλλουν ότι τους ρυμουλκούσαν με μεγάλη ταχύτητα εν μέσω θαλασσοταραχής. Όταν ανατράπηκε το αλιευτικό στο οποίο επέβαιναν οι πρόσφυγες προσπαθούσαν να ανέβουν στο σκάφος του λιμενικού και τους χτυπούσαν με όπλα και κλωτσιές για να τους αποτρέψουν. Καταγγέλλουν ότι δεν υπήρχε καμιά προσπάθεια από πλευράς των λιμενικών να βοηθήσουν, μάλιστα ένας πατέρας που έχασε τα τρία του παιδιά και τη γυναίκα του είπε κλαίγοντας ότι εκλιπαρούσε να του δώσουν ένα σωσίβιο για να σώσει την οικογένειά του και δεν του έδιναν σημασία. Οι πρόσφυγες δηλώνουν ότι δεν θα φύγουν αν δεν βρεθούν οι σοροί των ανθρώπων τους που πνίγηκαν, και κάνουν έκκληση να τους δοθεί η δυνατότητα να θάψουν τους νεκρούς τους.[…]

youtube.com/watch?v=QRnT0l2ZOrI

«Ο μετανάστης της Σοβιετικής Ένωσης που πάει στη Σουηδία έχει ένα μορφωτικό επίπεδο, εμείς αντιμετωπίζουμε μετανάστες από το Μπαγκλαντές το Αφγανιστάν με μια άλλη κουλτούρα από έναν άλλο κόσμο. Αυτή είναι η δική μας ατυχία.» …

αντιφασιστική πορεία Κερατσίνι

«Μας έχουν τρελάνει μετά το ναυάγιο στο Φαρμακονήσι κλείνουν την Αθήνα, περιφέρουν Αφγανούς, Πακιστανούς, Μπαγκλαντεσιανούς….»  ——————————————————————————————————————————————————–

«πλαστές οι καταθέσεις του λιμενικού» καταγγέλουν ανθρωπιστικές οργανώσεις – συνεχείς προσαγωγές θυμάτων του ναυαγίου απο την αστυνομία..

«Θα σε γαμ…με αν τραβήξεις φωτογραφίες» …

[…] Να ακούς  […] να μιλάει για το Άουσβιτς δεν αποτελεί μόνο το άκρον άωτον της κακογουστιάς. Εδώ το πολιτικό Kitsch γίνεται Μέγιστη Ύβρη για τους νεκρούς, του ζωντανούς και τις μελλούμενες γενιές.

[…] επιτέθηκαν και τραυμάτισαν σήμερα το πρωί φοιτητές και φοιτήτριες, ξυλοφόρτωσαν βουλευτές, οδήγησαν εικοσάχρονους σιδηροδέσμιους στην Ασφάλεια για ένα σύνθημα – κι όλα αυτά, γιατί διαμαρτυρήθηκαν για ένα κρατικό έγκλημα που πρέπει πάση θυσία να συγκαλυφθεί για «εθνικούς λόγους». […]

————————————————————————————————————————————————————

Επίθεση φασιστών στο «Αναρχικό Ρεσάλτο» (Κερατσίνι).

…video

απραξία και ανοχή των αστυνομικών δυνάμεων κατά τη διάρκεια της επίθεσης των νεοναζί στο στέκι Ρεσάλτο

…φορώντας στρατιωτικές παραλλαγές και με στρατιωτικό βηματισμό, παρέλασαν στην οδό Παναγή Τσαλδάρη, ορισμένοι βγήκαν από την παράταξη και πήγαν στο σημείο της δολοφονίας του Παύλου Φύσσα όπου κατέβασαν πανό που είχε αναρτηθεί προς τιμήν του αντιφασίστα… στην «πορεία» τους συμμετείχαν και παιδιά μικρής ηλικίας (   )  ———————————————————————————————————————————————-

«μας έσπρωχναν στη θάλασσα«..

τους έβαλαν τα όπλα στο λαιμό και τους έσπρωχναν για να μην ανέβουν στο σκάφος

«Ούτε τη γλώσσα δεν ήξεραν. Τους έδιναν συνέχεια κάτι χαρτιά που υπέγραφαν χωρίς να ξέρουν τι είναι. Κι ήταν πολύ χάλια ψυχολογικά, ούτε να μιλήσουν δεν μπορούσαν. Και τους είπαν οι λιμενικοί ότι αν πείτε αυτά τα πράγματα έξω, θα σας σκοτώσουμε«

δημιουργία κλίματος τρομοκρατίας: προσαγωγές διασωθέντων…

Ελληνικό Παρατηρητήριο των Συμφωνιών του Ελσίνκι : Δελτίο Τύπου – «Να διωχθεί το Λιμενικό και για πλαστότητα καταθέσεων διασωθέντων«.

[…] Μαρτυρίες οι οποίες συνελέγησαν από τη Διεθνή Αμνηστία σε πρόσφατη έκθεση τεκμηριώνουν τη σκανδαλώδη έλλειψη σεβασμού προς την ανθρώπινη ζωή την οποία δείχνουν συνοροφύλακες κατά τη διάρκεια των επιχειρήσεων απώθησης που διεξάγονται στο Αιγαίο. […]   —————————————————————————————————————————————————–

Oι φυλακές γεμίζουν συνεχώς, ενώ όλα τα προβλεπόμενα εναλλακτικά μέτρα μένουν στα χαρτιά. Μοναδική διέξοδος στις προσωρινές κρατήσεις… η οικονομική άνεση των κατηγορουμένων, ενώ η φτώχεια οδηγεί ανθρώπους στα κάγκελα. […]  —————————————————————————————————————————————-

[…] Πρό­κει­ται για ρε­σι­τάλ αυ­τα­ρ­χι­σμού και υ­πο­κρι­σίας. Οι κα­λο­ζωι­σμέ­νοι α­ν­θρω­πο­φύ­λα­κες και το πο­λι­τι­κό ε­πι­τε­λείο της α­κρο­δε­ξιάς κυ­βέ­ρ­νη­σης γνω­ρί­ζουν πο­λύ κα­λά ό­τι οι φυ­λα­κές εί­ναι α­πο­θή­κες ψυ­χών και κρε­α­το­μη­χα­νές α­ν­θρώ­πι­νης α­ξιο­πρέ­πειας. Γνω­ρί­ζουν πο­λύ κα­λά ό­τι το «σω­φρο­νι­στι­κό» σύ­στη­μα της Ελλά­δας εί­ναι το χει­ρό­τε­ρο της Ευ­ρώ­πης, […]  ——————————————————————————————————-

…»Το ελληνικό DNA δεν έχει επηρεαστεί ούτε στο ελάχιστο» (!)… : ψευδοεπιστήμη -ρατσισμός, … σβάστικες & μαίανδροι….

the path to nazi genocide..  ———————————————————————————————————————————————————-

[…] πρέπει να διαθέσουμε τις δυνάμεις μας στην προσπάθεια να μην καταργηθεί το ΕΚΕΒΙ

(Σωματείο Εργαζομένων Εθνικού Κέντρου Βιβλίων)  ———————————————————————————————————————————————————–

« for security reasons »

    

Αυτόνομη Πρωτοβουλία

97. ((i)) «raise your voice, fight against censorship»

((i)) «raise your voice, fight against censorship»

 » […] Έτσι, εύκολα τα δολοφονικά μνημόνια (4.000 αυτοκτονίες μέχρι σήμερα, περαιτέρω μείωση μισθών και συντάξεων, ανεργία στο 30% περίπου με τους νέους άνεργους να φτάνουν το 60%, απόλυτη διάλυση του συστήματος υγείας και εκπαίδευσης και παράδοση των πανεπιστημίων στις πολυεθνικές) που θα εντείνουν την εξαθλίωση της κοινωνίας θα ονομάζονται “μεταρρυθμίσεις”, εύκολα και χωρίς αντίλογο, οι τοπικοί αγώνες ενάντια στην λεηλασία της φύσης, της γης και της ζωής γενικότερα θα ονομάζονται “τρομοκρατία”, ενώ η ίδια αυτή καταστροφή της ζωής και της φύσης θα αποκαλείται “ανάπτυξη”! Εύκολα θα επιβάλλουν τον επικοινωνιακό σκοταδισμό για να διατηρήσουν μια ολόκληρη κοινωνία σε ύπνωση, μέχρι να την εξολοθρεύσουν και να την λεηλατήσουν πλήρως!

 Αυτό είναι το έμβλημά τους και όσο πιο γρήγορα αντιληφθούμε ότι ζούμε σε καθεστώς απροκάλυπτης δικτατορίας, τόσο πιο γρήγορα θα καταφέρουμε να τους ανακόψουμε.

 Η ελευθερία του λόγου είναι αναφαίρετο δικαίωμα του ανθρώπου που μόνο σε φασιστικά-ολοκληρωτικά καθεστώτα καταστέλλεται. Αυτό που δεν καταλαβαίνουν όμως είναι ότι στην εποχή της τεχνολογίας η πληροφορία δεν περιορίζεται, η ζωή μας δεν ελέγχεται ακόμα και αν επίμονα γίνεται προσπάθεια να  κατασταλεί.

[…] δε θα επιτρέψουμε το ’67 να επιστρέψει!          Διαχειριστική ομάδα του athens.indymedia.org «.

«Αυθαίρετες προσαγωγές και παραβίαση πανεπιστημιακού ασύλου: η μνημονιακή δημοκρατία σε δράση»

Δίκτυο για τα Πολιτικά και Κοινωνικά Δικαιώματα – http://diktio.org/

Χρυσή Αυγή από το βήμα της Βουλής: «Θέλουμε Μεταξάδες και όχι Σαμαράδες».

http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathremote_1_24/04/2013_495683

«Εκθεση-ντοκουμέντο του γιατρού των Φυλακών Γρεβενών επιβεβαιώνει τις αγριότητες που υπέστησαν από άνδρες των ΕΚΑΜ οι κρατούμενοι της Α2 πτέρυγας, ενώ αφήνει έκθετη την ηγεσία της ΕΛ.ΑΣ., η οποία έσπευσε να κουκουλώσει την υπόθεση, διαψεύδοντας τις ανατριχιαστικές καταγγελίες».

http://www.enet.gr/?i=news.el.ellada&id=360014

immigrants in greece: «Into the Fire» http://intothefire.org

οι δράστες των μοιραίων ρατσιστικών επιθέσεων ίσως να μην είναι και τόσο άγνωστοι […]

http://www.efsyn.gr/?p=44657

46 χρόνια από την επέτειο της 21ης Απριλίου – εκπομπή-πλυντήριο της Χρυσής Αυγής από τον Γιώργο Τράγκα

http://jungle-report.blogspot.gr/

New Democracy “Truth Team” :

http://borderlinereports.net/2013/04/25/new-democracy-truth-team-forgers-with-the-prime-ministers-approval/

Οι εκλεκτοί του Παπαδόπουλου κάθονται πλέον στα έδρανα της Βουλής

http://info-war.gr/

[ Why poverty? http://www.whypoverty.net/ ]

QUINO

Quino.pm

Αυτόνομη Πρωτοβουλία

71. (m.foucault) φυλακές: δόμηση, οργάνωση – εγληματολογ.λόγος

71. prison.1937.bibliography.pm.12-02-2013

..Είσοδος στη Φυλακή… – Το «Γενικό Υπόδειγμα Εγκληματολογικής Εξέτασης» (1937) [1]

Καθημερινή Ζωή στη Φυλακή

Michel Foucault – Η Ανθεκτικότητα της Φυλακής

«Για να καταλάβουμε τι τιμωρείται και γιατί, ας θέσουμε την ερώτηση: πώς τιμωρείται;»

Η Πορεία του Εγκληματολογικού Λόγου

ΔΟΜΗΣΗ, ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΩΝ ΦΥΛΑΚΩΝ

Κατηγορίες Σωφρονιστικών Συστημάτων – Αρχιτεκτονικοί Τύποι των Φυλακών

Το Πειθαρχικό Καθεστώς της Φυλακής – Οργάνωση της Εργασίας, Αγωγή, Ιατρικές Μέθοδοι Επηρεασμού της Προσωπικότητας των Κατάδικων

Μεταρρυθμίσεις για τη Φυλακή

Κύριες Τάσεις για τα Σωφρονιστικά Ιδρύματα

ΠΑΡΕΚΒΑΣΗ – (Α) Οι Διεθνείς Κανόνες από τις Αρχές του 20^ου αιώνα

(Β) Η Νομοθεσία στην Ελλάδα από τον 19^ο στον 20^ο αιώνα

Ελληνική Γενική Βιβλιογραφία

Ξενόγλωσση Γενική Βιβλιογραφία

Ελλ. Περιοδικά

---

[1]       Γ.Α. Κατωπόδης, Φυλακή. Εσωτερική λειτουργία, σωφρονιστική μεταχείρησις, Αθήνα Ι. Σιδέρης 1947. [ «Οι ελληνικές φυλακές τον 19ο και στις αρχές του 20ού αιώνα. Τα κτίρια και οι μηχανικοί τους» (ΕΜΠ & ΕΚΠΑ). Η ευρύτερη έρευνα για το σχετικό άρθρο αναφορικά με τις ελληνικές φυλακές ( 1880-1940 ) πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο προγράμματος «Πυθαγόρας» ].

[…]

Michel Foucault – Η Ανθεκτικότητα της Φυλακής

Στις δυτικές κοινωνίες οι άνθρωποι εγκαθιδρύουν «λόγους», ή αλλιώς, «καθεστώτα αλήθειας» προσδιορίζοντας με τον τρόπο αυτό την «αλήθεια» της «τρέλας», της «αρρώστιας» ή της «εγκληματικότητας». Αυτό που συμβαίνει έπειτα είναι ο αποκλεισμός από την κοινωνική ζωή των «τρελών», των «αρρώστων» και των «εγκληματιών», ενώ οι «σώφρονες», οι «υγιείς» και νομοταγείς υποβάλλονται σε ένα ακριβές και λεπτομερές σύστημα πειθαρχίας και «ομαλοποίησης». Από τους διαχωρισμούς αυτούς προέκυψαν ορισμένες νέες θεσμικές αποκρυσταλλώσεις των δομών εξουσίας και ελέγχου: οι θεσμοί του ασύλου, της κλινικής και της φυλακής. Προέκυψαν επίσης νέες μορφές γνώσης: οι λεγόμενες «ανθρωπιστικές επιστήμες» εδραίωσαν τους θεσμούς αυτούς και συνέβαλαν στην ανάπτυξη νέων: ψυχιατρική, ιατρική, εγκληματολογία – η σχέση εξουσίας και γνώσης[1], όπως έδειξε ο Michel Foucault, είναι αδιάρρηκτη.

***    Κατά το αρχαίο ελληνικό και ρωμαϊκό δίκαιο η φυλακή υπήρξε τόπος φύλαξης των υπόδικων μέχρις ότου παραπεμφθούν σε δίκη ‘ σπάνια, κάποια φρούρια χρησιμοποιούνταν για ισόβια κάθειρξη πολιτικών καταδίκων. Η καθιέρωση της φυλακής ως τόπου εκτέλεσης ποινών θα επέλθει από τον 17^ο και 18^ο και έπειτα, υπό την επίδραση κυρίως του «κανονικού» δικαίου της καθολικής εκκλησίας: η αντικοινωνική συμπεριφορά θεωρείται αμάρτημα και ο εγκληματίας ένας αμαρτωλός που πρέπει τιμωρούμενος με απομόνωση, μέσω περισυλλογής και επικοινωνίας με τον Θεό να αισθανθεί τύψεις, να μετανοήσει και να εξιλεωθεί.

Η ερμηνεία του Foucault για την ραγδαία εξάπλωση του θεσμού της φυλακής σχετίζεται κατ’ αρχήν με την γενικότερη, βαθμιαία μετάβαση, κατά το 17^ο και 18^ο αιώνα, από την τιμωρία στην επιτήρηση.[2] Στην κλασική εποχή η τιμωρία, δηλαδή η θανάτωση, του εγκληματία γινόταν δημόσια και με τρόπο τέτοιο ώστε να επιβεβαιώνεται πανηγυρικά η εξουσία ‘ από την Γαλλική Επανάσταση και έπειτα η τιμωρία μετατρέπεται σε φυλάκιση και ο τόπος της μετατοπίζεται από το σώμα του παραβάτη στην ψυχή και την προσωπικότητά του: περισσότερο ύπουλος, ψεύδο-επιεικής και κατ’ επίφαση μόνο ανθρωπιστικός, ο τρόπος αυτός τιμωρίας είναι ταυτόχρονα περισσότερο εξορθολογισμένος και επιστημονικά αποτελεσματικός.[3] Με την συνδρομή μιας σειράς «ειδικών» (γιατροί, ψυχολόγοι, ψυχίατροι κ.ά.) επιδιώκεται υποτίθεται η «αναμόρφωση» του εγκληματία και, μέσα από συνεχή εποπτεία και έλεγχο, η επανένταξή του στην «κανονικότητα» της κοινωνικής ζωής.[4]

Ο Foucault θεώρησε την τιμωρία και την φυλακή ως ανήκουσσες σε μια «πολιτική τεχνολογία του σώματος». Η εξέτασή του έλαβε ως αφετηρία της όχι κάποια ιστορία του θεσμού αλλά τις εξεγέρσεις που έλαβαν χώρα σε διάφορες φυλακές από τα τέλη της δεκαετίας του 1960.[5] Αυτές υπήρξαν αντιστάσεις ενάντια στην ίδια την υλικότητα της φυλακής και την τιμωρία των οργάνων εξουσίας.

Σε τι οφείλεται λοιπόν η μεγάλη ανθεκτικότητα της φυλακής μέσα στο χρόνο; Τι έκανε εφικτή τη φυλακή; Με ποιον τρόπο αυτή η απάντηση στο ζήτημα του σωφρονισμού κατέληξε να «θεωρείται κάτι το εντελώς φυσικό, προφανές και απαραίτητο»;[6]

Ο «αποικισμός του σωφρονιστικού συστήματος από τη φυλακή» θεωρείται από τον Foucault ως ένα «συμβάν» το οποίο δεν αποτελεί απλή συνέπεια της ποινικής σκέψης ή των σχετικών θεσμών. Η γέννηση της φυλακής, η καθιέρωσή της ως «γενικευμένη τιμωρητική πρακτική» των σύγχρονων κοινωνιών, αποτελεί «ένα κεφάλαιο στην ιστορία της αιτιολογίας των ποινών».[7] Για τον Foucault δεν μπορούμε να υιοθετήσουμε μια και μόνη, ενιαία ερμηνευτική αρχή όπως μια ορισμένη ανθρωπολογική δομή ή έναν συγκεκριμένο οικονομικό μηχανισμό. Το ερώτημα παραμένει: πώς έγινε δυνατή η μεγιστοποίηση της χρήσης της φυλακής;

 «Για να καταλάβουμε τι τιμωρείται και γιατί, ας θέσουμε την ερώτηση: πώς τιμωρείται;»

Ο τρόπος με τον οποίο γίνεται η διάκριση ανάμεσα σε αυτό που θεωρείται εγκληματικό ή όχι σε μια εποχή, δεν μπορεί να διερευνηθεί παρά με αφετηρία τις πρακτικές εκείνες οι οποίες γεννούν αυτή τη διάκριση. «Για να καταλάβουμε τι τιμωρείται και γιατί, ας θέσουμε την ερώτηση: πώς τιμωρείται;». Το αντικείμενο δηλαδή ερμηνεύεται από ό,τι συγκρότησε την πρακτική του.

Με τη μέθοδο της «αιτιώδους αποσύνθεσης» (demultiplication causale) ο Foucault εξετάζει τη διαδικασία με την οποία η πρακτική του εγκλεισμού ενσωματώθηκε στο ποινικό σύστημα. Στην πορεία της γενεαλογικής του ανάλυσης θα ακολουθήσει ορισμένους κανόνες: Κατ’ αρχήν, η μελέτη των ποινικών μηχανισμών δεν πρέπει να επικεντρωθεί αποκλειστικά και μόνο στα κατασταλτικά τους αποτελέσματα ‘ θα πρέπει να εξετάσουμε και μια σειρά «θετικών» αποτελεσμάτων, μια και η τιμώρηση είναι «μια σύνθετη κοινωνική λειτουργία». Δεύτερον, οι τιμωρητικές μέθοδοι πρέπει να αναλυθούν «όχι ως απλές συνέπειες των κανόνων δικαίου ή ως δείκτες κοινωνικών δομών», αλλά ως ιδιαίτερες τεχνικές. Οι ποινές πρέπει να εξεταστούν «μέσα από τη σκοπιά της πολιτικής τακτικής». Τρίτον: θα πρέπει να διερευνήσουμε κατά πόσον η ιστορία του ποινικού δικαίου και αυτή των λεγόμενων επιστημών του ανθρώπου έχουν στην πραγματικότητα «μια κοινή μήτρα» και μήπως τελικά πηγάζουν και οι δύο τους από μια διαδικασία σχηματισμού «επιστημολογικο-νομική». Εν ολίγοις, να τοποθετηθεί «η τεχνολογία της εξουσίας σαν κανόνας τόσο του εξανθρωπισμού των ποινών όσο και της γνώσης του ανθρώπου». Τέλος, τέταρτον, οφείλουμε να ερευνήσουμε μήπως «η είσοδος της ψυχής στην σκηνή της ποινικής δικαιοσύνης» και επιπρόσθετα, η «παρεμβολή στη δικαστική πρακτική μιας ολόκληρης “επιστημονικής” γνώσης», μήπως είναι «το αποτέλεσμα μιας μεταβολής στον τρόπο που το ίδιο το σώμα βάλλεται από τις σχέσεις εξουσίας;».[8]

Μια συνέπεια της άσκησης της πειθαρχικής εξουσίας υπήρξε η κατασκευή του «homo criminalis». Με τη μετάβαση στη πειθαρχία και την εποχή του μεγάλου εγκλεισμού η θεωρητική σχέση μεταξύ νόμου, εγκλήματος και ποινής μεταβάλλεται ριζικά. Τώρα οι δικαστικές κρίσεις στοχεύουν στη σκέψη και τη βούληση του κατηγορούμενου. Η τιμωρία στοχεύει την ψυχή. Αυτά που ενδιαφέρουν περισσότερο τη δικαιοσύνη είναι τα πάθη, τα ένστικτα, οι πιθανές ανωμαλίες, οι αδυναμίες, η μη προσαρμοστικότητα του δράστη, οι ενδεχόμενες επιδράσεις του περιβάλλοντος και της κληρονομικότητας, παρά η ίδια η πράξη.

«Η φυλακή είναι ένα εξοντωτικό εργαλείο πειθαρχίας» λέει ο Foucault. Διαμέσου της απομόνωσης, της καταναγκαστικής εργασίας, της συνεχούς επιτήρησης επιβάλλεται η τάξη και η ομαλότητα, εμπεδώνεται η ιεραρχία. Η αναμόρφωση του κατάδικου διαμέσου των εσωτερικών μηχανισμών της φυλακής υπερβαίνει τον ποινικό νόμο, είναι πλεονάζον, το «επανορθωτικό συμπλήρωμα» (“supplement correctif”) που προστίθεται στην αποστέρηση της ελευθερίας. Η φυλακή, τόπος εκτέλεσης της ποινής, δεν υπάρχει μόνο για να εφαρμόσει την δικαστική απόφαση: παραλαμβάνει έναν παραβάτη και θα κατασκευάσει εν τέλει έναν εγκληματία. Ολόκληρη η προσωπικότητα του έγκλειστου υποβάλλεται σε λεπτομερή κλινική εξέταση και κατασκευάζεται το ανάλογο στερεότυπο…

Περίπου κατά την περίοδο 1820-1845 διατυπώθηκαν σοβαρές ενστάσεις για τον ρόλο της φυλακής οι οποίες μέχρι και σήμερα παραμένουν επίκαιρες: Η φυλακή δεν μείωσε την εγκληματικότητα. Ο εγκλεισμός συνδέεται άμεσα με την αυξημένη υποτροπή. Οι συνθήκες εγκλεισμού, το πρότυπο μεταχείρισης του εγκληματία, τα μέσα βίαιου καταναγκασμού, η διαφθορά των ανθρωποφυλάκων οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια στην ηθική- πνευματική εξόντωση ή την κατασκευή χειρότερων εγκληματιών. Οι κοινωνικές συνθήκες υποδοχής μετά την απόλυση του κρατούμενου, δεν επιτρέπουν ούτε τα στοιχειώδη για την επανένταξη ‘ πιθανότερο αποτέλεσμα είναι η «επιστροφή» στη φυλακή.

Όμως, οι βασικές αρχές της σωφρονιστικής τακτικής είναι διεθνείς, έχουν ζωή πάνω από 150 χρόνια και εξακολουθούν να μένουν ανεφάρμοστες: Αρχή της αναμόρφωσης ‘ αρχή της ταξινόμησης ‘αρχή της μεταβλητότητας των ποινών ‘ αρχή της εργασίας ως υποχρέωσης και δικαιώματος ‘αρχή της σωφρονιστικής εκπαίδευσης ‘ αρχή του τεχνικού ελέγχου της κράτησης ‘αρχή των θεσμικών παραρτημάτων.

Αλλά, εν τέλει, μπορούμε πράγματι να υποστηρίξουμε πως η φυλακή «απέτυχε»; Παρά τα λεγόμενα περί του αντιθέτου, με μια έννοια η φυλακή ως θεσμός επιτυγχάνει τον αληθινό της στόχο: συγκροτεί ένα κλειστό κύκλωμα, έναν συγκεκριμένο εγκληματικό χώρο τον οποίο οργανώνει, τον διαρθρώνει, τον ελέγχει εύκολα και τον επιτηρεί διαρκώς ‘ εκεί συνωστίζονται επαίτες, άνεργοι, εξαθλιωμένοι κλέφτες, το κοινωνικό περιθώριο. Έπειτα από την απόλυση οι κατάδικοι θα επιδιωχθεί να χρησιμοποιηθούν ως καταδότες και εγκάθετοι της αστυνομίας. Όπως διαπιστώνει εύστοχα ο Foucault, το σχήμα αστυνομία- φυλακή- εγκληματικότητα αλληλοσυμπληρώνεται και λειτουργεί χωρίς διακοπή.

Αυτό που μπορούμε σήμερα να διαπιστώσουμε είναι η σταδιακή μετατροπή ολόκληρου του κοινωνικού σώματος σε ένα «αρχιπέλαγος εγκλεισμού». Μια ολόκληρη ακολουθία ιδρυμάτων υποδέχεται το άτομο και μεριμνά για τους «αποκλίνοντες»: σχολεία, εργαστήρια, εργατικές συνοικίες, νοσοκομεία, ψυχιατρεία, άσυλα και αναμορφωτήρια, ιδρύματα κοινωνικής πρόνοιας και ορφανοτροφεία, σωφρονιστήρια και φυλακές. Ο εγκλεισμός στρατολογεί τους εγκληματίες που του είναι αναγκαίοι στο κοινωνικό πεδίο: ο χώρος των κακοποιών δεν βρίσκεται έξω από το σύστημα, είναι μέσα στο πεδίο του κοινωνικού ελέγχου, στο κέντρο του νόμου. Η τεράστια έκταση του εγκλεισμού νομιμοποιεί και φυσικοποιεί την τιμωρητική εξουσία. Η νέα κυρίαρχη του παιχνιδιού θα είναι η «νόρμα», η «κανονικότητα».

«…Η φυλακή δεν είναι η θυγατέρα των νόμων ούτε των κωδίκων, ούτε της δικαστικής μηχανής ‘ δεν είναι υποταγμένη στο δικαστήριο σαν το πειθήνιο ή αδέξιο όργανο των αποφάσεων που παίρνει και των αποτελεσμάτων που θα ήθελε να επιτύχει ‘ αντίθετα, το δικαστήριο είναι εκείνο που βρίσκεται έξω από αυτή και υποταγμένο σ’ αυτήν».[9]

Η Πορεία του Εγκληματολογικού Λόγου

Η εγκληματολογία γεννιέται μέσα από τον επιστημονικό θετικισμό του 19^ου αιώνα: κοινή επιστημολογική βάση είναι η πίστη στη δυνατότητα απόλυτου διαχωρισμού του παρατηρητή από το εποπτευόμενο αντικείμενο. Η ιταλική θετικιστική σχολή της εγκληματολογίας, με προεξάρχουσα μορφή της τον Ferri, διαμορφώνεται με πρότυπο τις φυσικές επιστήμες και θέτει ως στόχο την εξήγηση του εγκλήματος: το πέρασμα στην εγκληματική πράξη θεωρείται εξαρτημένη μεταβλητή και επιχειρείται ο καθορισμός των ανεξάρτητων μεταβλητών που συνδέονται με αυτή τη μετάβαση. Έτσι πιστεύεται πως μπορούν να επισημανθούν οι γενεσιουργοί παράγοντες του εγκλήματος, να προβλέπεται η εμφάνισή του, να επιτυγχάνεται ο έλεγχός του.

Μέσα στα πλαίσια του θετικιστικού παραδείγματος αναφύονται τρεις κύριες προσεγγίσεις. Η «βιολογική-γενετική» (παραδοσιακή εγκληματολογία) με πρότυπο τις φυσικές επιστήμες, έχει κατεύθυνση αιτιολογική- (μηχανιστική) ντετερμινιστική και στόχος της είναι ο προσδιορισμός των «αιτίων του εγκλήματος», η εγκαθίδρυση αιτιωδών σχέσεων μεταξύ βιολογικών, ψυχολογικών και κοινωνιολογικών παραγόντων και «περάσματος στην εγκληματική πράξη». Εδώ ο εγκληματίας θεωρείται είτε ότι έχει διαφορετικά ιδιοσυγκρασιακά χαρακτηριστικά και «άλλη προσωπικότητα» είτε διαφορετικές συνθήκες κοινωνικού περιβάλλοντος από τον μη εγκληματία. Αυτή η διαφορά τους είναι που οδηγεί εν τέλει στο έγκλημα.

Η κριτική στην παραδοσιακή εγκληματολογία είναι δριμεία: το έγκλημα δεν αποτελεί πρόσφορο αντικείμενο επιστήμης ‘ δεν αποτελεί ανεξάρτητη πραγματικότητα αλλά μια κατασκευή από αυτούς που έχουν τη δύναμη και την εξουσία να το κάνουν. Δεν υπάρχει διαφορετική εσωτερική ιδιοσυστασία για την εγκληματική και μη συμπεριφορά ‘ διαφορετική είναι μόνο η αξιολόγηση, η οποία ασφαλώς δεν είναι «αντικειμενική» ή ίδια για όλα τα κοινωνικά στρώματα. Έπειτα, με μια έννοια το έγκλημα δεν αποτελεί ούτε καν εμπειρικό δεδομένο. Η εικόνα από τις σχετικές στατιστικές είναι απατηλή: η στατιστική δεν καταγράφει το εγκληματικό φαινόμενο αλλά τη δραστηριότητα των διωκτικών και κατασταλτικών μηχανισμών. Τέλος, η ίδια η σύγκριση εγκληματιών και μη είναι ανεπαρκής: οι χαρακτηρισμένοι επισήμως ως εγκληματίες δεν είναι αντιπροσωπευτικό δείγμα του συνόλου, αλλά προϊόν αστυνομικής και δικαστικής διήθησης.

Μια απάντηση στα προβλήματα και τα αδιέξοδα της παραδοσιακής εγκληματολογίας δόθηκε από κάποιους επιγόνους της λεγόμενης «σχολής του Chicago». Τώρα το έγκλημα δεν αντιμετωπίζεται σαν ατομική δράση αλλά ως κοινωνική δραστηριότητα. Το «γιατί» κάποιος έγινε παραβάτης δεν ενδιαφέρει. Εκείνο που ενδιαφέρει είναι το «πώς» εκδηλώνεται η εν λόγω δραστηριότητα, ποιοι είναι οι τρόποι οργάνωσής της, ποια η σχετική ιδεολογία κλπ. Το υποκείμενο εδώ επιλέγει συνειδητά δεν αντιδρά παθητικά σε ερεθίσματα. Το πρότυπο που ακολουθείται τώρα είναι εκείνο της «κοινωνιολογίας των επαγγελματικών οργανώσεων». Ως κριτήριο δεν λαμβάνεται πλέον ο νομικός ορισμός του εγκλήματος, δεν τοποθετούμαστε σε εννοιολογικό επίπεδο, δεν ενδιαφέρουν οι αφαιρέσεις. Αυτό, που έχει σημασία είναι η ίδια η (εγκληματική) δραστηριότητα. Από πλευράς μεθοδολογίας, οι εγκληματολόγοι αυτής της σχολής υιοθετούν την προοπτική του ίδιου του εγκληματία, περιγράφουν τις κοινωνικές σχέσεις του όπως προσλαμβάνονται από τον ίδιο.

Οι εμπειρικές έρευνες εν τούτοις έχουν δείξει κάτι πολύ σημαντικό: από το σύνολο των εγκλημάτων που διαπράττονται, μόλις το 20% περίπου «ανακαλύπτεται». Πρόκειται για τον λεγόμενο «σκοτεινό αριθμό» της εγκληματικότητας. Περνούμε τώρα στην «εγκληματολογία της κοινωνικής αντίδρασης».

Με δεδομένο το ότι εγκληματίας δεν είναι αυτός που περνά στην σχετική πράξη, αλλά αυτός που ορίζεται ως τέτοιος από τα αρμόδια όργανα που νομιμοποιούνται να το πράξουν, το ίδιο το «πέρασμα στην πράξη», βάση της παραδοσιακής εγκληματολογίας, παύει να έχει σημασία εφόσον ο δράστης δεν ανακαλυφθεί, δικαστεί και καταδικαστεί. Εδώ λοιπόν, αυτό που ενδιαφέρει εγκληματολογικά είναι, όχι το πέρασμα στην πράξη, αλλά η επίσημη κοινωνική αντίδραση. Ποιοι παράγοντες είναι καθοριστικοί στην δημιουργία εγκληματιών; Ο τρόπος δράσης της αστυνομίας, η κατανομή της αστυνόμευσης στα κοινωνικά στρώματα, ο τρόπος ερμηνείας του νόμου από τον δικαστή, ο τρόπος εκτίμησης των αποδείξεων κ.ά. Ποιοι εν τέλει καταγράφονται στις επίσημες στατιστικές ως εγκληματίες; Αυτοί μόνο που θα επιλεγούν ως τέτοιοι και οι οποίοι δεν είναι αντιπροσωπευτικό δείγμα όσων περνούν στην πράξη.[10]

Αυτά που μελετώνται εδώ είναι οι διαδικασίες επιλογής, εισόδου και εξόδου από το ποινικό σύστημα, οι κοινωνικές συνέπειες του στίγματος, οι διεργασίες εσωτερίκευσής του από το φορέα του και η υιοθέτηση του κοινωνικού ρόλου που επιβλήθηκε.

Μια ακόμη σημαντική αντίδραση στην παραδοσιακή εγκληματολογία είναι η, μαρξιστικών καταβολών, «κριτική εγκληματολογία». Αφετηρία εδώ είναι η θέση πως η «οικονομική υποδομή» είναι καθοριστική, σε τελευταία ανάλυση, για κάθε κοινωνική «υπερδομή». Η προοπτική είναι τώρα αυτή της πάλης των τάξεων. Ο ποινικός νόμος δεν αποτελεί μέσο προστασίας κοινών αξιών αλλά όργανο προάσπισης των συμφερόντων της κυρίαρχης κοινωνικοοικονομικά τάξης εις βάρος της εργατικής τάξης. Το έγκλημα δεν μπορεί να ορίζεται νομικά ‘ αποτελεί μόνον την παραβίαση των πολιτικά καθορισμένων ανθρώπινων δικαιωμάτων. Η «εγκληματολογία της κοινωνικής αντίδρασης», σύμφωνα με τους παραπάνω μαρξιστές προτείνει μόνο μερικές μεταρρυθμίσεις, ασκεί κριτική που μένει μόνο στο επίπεδο των απλών οργάνων (αστυνομία, δικαστήρια, φυλακές) ενώ αφήνει έξω από την οπτική της αυτούς που χειραγωγούν τα όργανα αυτά… Οι πραγματικές αιτίες της εγκληματικότητας πρέπει να αναζητηθούν στις εσωτερικές αντιφάσεις του καπιταλιστικού συστήματος. Το έγκλημα, επομένως, ανήκει εδώ στο πεδίο της γενικότερης κοινωνικής σύγκρουσης, είναι κοινωνική όχι ατομική δράση, μία από τις συνέπειες της πάλης των τάξεων.

 

ΔΟΜΗΣΗ, ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΩΝ ΦΥΛΑΚΩΝ

Η μελέτη της δομής, οργάνωσης και λειτουργίας των φυλακών, περιλαμβάνει ως αναπόσπαστο μέρος της την εξέταση της αρχιτεκτονικής μορφής, της οικοδομικής κατασκευής, της χωροταξικής κατανομής, της γεωγραφικής τοποθέτησης, της εσωτερικής χωρητικότητας καθώς και της σωφρονιστικής διάρθρωσης των εν λόγω καταστημάτων.

 Κατηγορίες Σωφρονιστικών Συστημάτων – Αρχιτεκτονικοί Τύποι των Φυλακών

[…]

Αυτόνομη Πρωτοβουλία

---

[1]       Ο ίδιος θα χαρακτηρίσει την ‘γνώση’ ως «ένα “επινόημα” πίσω από το οποίο βρίσκεται κάτι διαφορετικό από την ίδια: η δράση των ενστίκτων, παρορμήσεων, πόθων, φόβων και της επιθυμίας της οικειοποίησης. Η γνώση παράγεται στη σκηνή όπου αυτά τα στοιχεία παλεύουν το ένα ενάντια στο άλλο». (D.F. Bouchard (ed.), Language, Counter – Memory, Practice: selected essays and interviews by Michel Foucault, “History of Systems of Thought”, σελ. 202).

[2]       Βλπ. σχετικά: Michel Foucault: Επιτήρηση και Τιμωρία: Η γέννηση της φυλακής, μτφρ. Κ. Χατζηδήμου – Ι. Ράλλη, εκδ. Ράππα, Αθήνα 1989, (Surveiller et punir. Naissance de la prison, Gallimard, Paris, 1976. Aγγλ. εκδ. Discipline and Punish: The Birth of the Prison).

[3]       Βλπ. και συνέντευξη στον Francois Evald, περιοδικό Διαβάζω, ‘Αφιέρωμα στον Michel Foucault’, τεύχος αρ. 125, 28/08/1985, σελ. 25.

[4]       με την εξατομικευμένη μεταχείριση και τη συνεχή παρακολούθηση των κρατουμένων από «ειδικούς», δημιουργήθηκαν οι προϋποθέσεις για την ανάπτυξη νέων κλάδων γνώσης (εγκληματολογία, ποινολογία κ.ά). Ακόμη, λόγω ακριβώς της αποτυχίας της «αναμορφωτικής» της αποστολής, η φυλακή δημιούργησε επί της ουσίας μια ολόκληρη εφεδρεία υπότροπων καταδίκων, δυνάμει εγκληματιών, ανέργων και πιθανών μελλοντικών συνεργατών της αστυνομίας.

[5]      Βλπ. αναλυτικά για την ομάδα GIP στο: Μισέλ Φουκό: Ο μεγάλος εγκλεισμός – Το πείραμα της ομάδας πληροφόρησης για τις φυλακές, εκδ. Μαύρη Λίστα, Αθήνα 1999,  κυρίως τα κείμενα: “Για τον σωφρονιστικό εγκλεισμό” (“A propos de l’enfermement penitentiaire”, συζήτηση με τους A. Krywain και F. Ringelheim, στο Dits et ecrits 1954-1988, τομ. ΙΙ: 1970-1975, σ. 435-445), “Φυλακές και εξεγέρσεις στις φυλακές” (“Gefangnisse und Gefangnisrevolten” συζήτηση με τον B. Morawe, στο Dits et ecrits 1954-1988, τομ. ΙΙ: 1970-1975, σ. 425-432), “ Ο μεγάλος εγκλεισμός” (“Die grosse Einsperrung” συζήτηση με τον N. Meienberg, 1972, στο Dits et ecrits 1954-1988, τομ. ΙΙ: 1970-1975, σ. 296-306), “Η φυλακή όπως τη βλέπει ένας γάλλος φιλόσοφος” (“Il carcere visto da un filosofo francese” συζήτηση με τον F. Scianna, 1975, στο Dits et ecrits 1954-1988, τομ. ΙΙ: 1970-1975, σ. 725-731), “Συνέντευξη του Μισέλ Φουκό” (“Interview de Michel Foucault” συζήτηση με τον C. Baker, Απρίλιος 1984, στο Dits et ecrits 1954-1988, τομ. IV: 1980-1988, σ. 688-696).

[6]       Michelle Perrot, L’impossible prison. Debat avec Michel Foucault, Le Seuil, 1980, σελ. 43.

[7]       Michelle Perrot, L’impossible prison, σελ. 33.

[8]       Βλπ. σχετικά το αφιέρωμα του περιοδ. Διαβάζω στον Foucault, τευχ. 125 (28-08-1985).

[9]       Michel Foucault, Επιτήρηση και Τιμωρία, Ράππα 1976.

[10]     Έτσι, τα εμπειρικά δεδομένα, σύμφωνα με τον Η. Δασκαλάκη, δείχνουν για παράδειγμα πως δεν αποτελεί χαρακτηριστικό των κατώτερων κοινωνικοοικονομικών τάξεων να δρουν εγκληματικά, αλλά αντίθετα όλες οι τάξεις φαίνεται πως μετέχουν περίπου το ίδιο στο έγκλημα (σχετικά: Η. Δασκαλάκης: Η εγκληματολογία της κοινωνικής αντίδρασης, Σάκκουλας 1985 ).